Wystawa malarstwa Agaty Jóźwiak

WYSTAWA MALARSTWA AGATY JÓŹWIAK

CZARNO-BIAŁE MARINY

• 3.01-6.02.23 r.
• codziennie oprócz czwartków w godz. 10.00-16.00
• czwartki w godz. 10.00-18.00
• kamienica Fabryki Sztuk, ul. Podmurna 15
• film promujący https://youtu.be/mQA-J07NM9k

Agata Józwiak w 2006 roku uzyskała dyplom z malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uczestniczyła w kursach doskonalących warsztat artystyczny m.in. z malarstwa iluminatorskiego oraz dalekowschodniego. Odbyła studia podyplomowe z historii sztuki w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Stypendystka Narodowego Centrum Kultury w roku 2018 oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2022. Prowadziła warsztaty plastyczne w ramach ogólnopolskiego programu „Kultura – Interwencje” organizowanego przez Narodowe Centrum Kultury. Autorka albumu: W głąb krajobrazu. Pejzaże Karpat Polskich. Należy do grupy malarskiej Ścieżka Tuszu. Współpracowała z organizacjami ekologicznymi, m.in. z Fundacją Dziedzictwo Przyrodnicze oraz z Ogrodem Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego, wykorzystując swoje prace do działań służących ochronie przyrody. Popularyzatorka wiedzy o malarstwie, publikuje na temat wybranych zagadnień z historii malarstwa pejzażowego. Interesuje ją również związek malarstwa z poezją. Głównym tematem twórczości malarki jest pejzaż. Od 2008 roku maluje polskie krajobrazy.

Prace swe wystawiała na wystawach indywidualnych, m.in.: w Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy, Galerii Antoniego Rząsy w Zakopanem i w Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. Wspólnie ze Ścieżką Tuszu obrazy prezentowała m.in.: w Galerii Sztuki Współczesnej we Włocławku, w Galerii Władysława Hasiora Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, na Uniwersytecie Warszawskim (Pałac Kazimierzowski, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego), podczas 72. Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach, a także w Tatrach: w schronisku górskim w Dolinie Roztoki oraz w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Jej prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Azji i Pacyfiku, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, Muzeum Tatrzańskim oraz w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu. Strona internetowa: www.agatajozwiak.com

Agata Jóźwiak od kilkunastu lat tworzy niezwykle krajobrazy. Prace emanujące prawdą i siłą, odrzucające zbędne ozdobniki i dekoracje. Szkicowa, monochromatyczna technika typowa dla tuszowego malarstwa dalekowschodniego łączy się w nich z wrażliwością i szczerym umiłowaniem natury.

Twórczość tej malarki młodego pokolenia budzi nadzieję, że malarstwo polskie podąży ścieżkami łączącymi przeszłość z teraźniejszością i przyszłością. Malowane tuszem lub akwarelą prace Agaty Jóźwiak ukazujące morze – czasem spokojne, to znów wzburzone, gdzie wysokie fale niemal stykają się z wiszącymi nisko ciężkimi chmurami, w innych zaś pracach spokojnie, leniwie płynącą rzekę i połyskujące w słońcu rozlewiska, to dowód, jak w lekkiej, szkicowej technice tuszowej i akwarelowej, gdzie wymóg podporządkowania się manierze alla prima pozwala uchwycić nastrój i aurę przelotnej chwili. Tak, jak czynili to od stuleci prawdziwi artyści.

Twórczość Agaty Jóźwiak wpisana jest również w liczący już ponad sto lat nurt twórczego dialogu sztuki polskiej ze sztuką japońską. Artystka wnikliwie i wrażliwie przygląda się światu, kontemplując piękno i majestat przyrody. Z mistrzostwem stosuje technikę monochromatycznego malarstwa tuszowego, co zawdzięcza prowadzonym od lat studiom sposobu malowania i dokonań dawnych mistrzów Wschodu parających się poezją i malarstwem. Wiele również potrafiła nauczyć się od rodzimych twórców pejzażu. Pozorna prostota techniki malarskiej, w której podłożem jest papier, a medium głównie czarny tusz, umożliwia Agacie Jóźwiak tworzyć spontaniczne obrazy zawierające głębokie, symboliczne widzenie świata. Niespieszna „rozmowa” jaką artystka prowadzi z malarstwem dalekowschodnim, nieustająca inspiracja rodzimym krajobrazem są zjawiskami cennymi we współczesnym malarstwie polskim, wzbogacając je o dokonania oryginalne, wpisujące się w tradycję tworzoną od końca XIX wieku przez najwybitniejszych polskich pejzażystów.

Anna Katarzyna Maleszko